Bioasekuracja ASF (African Swine Fever) odnosi się do zbioru środków i procedur mających na celu zapobieganie i kontrolowanie rozprzestrzeniania się afrykańskiego pomoru świń. Afrykański pomór świń to poważna choroba zakaźna, która dotyka świnie i dziki. Jest ona wywoływana przez wirusa ASF i nie ma skutecznego leczenia ani szczepionki.

Co to jest bioasekuracja w gospodarstwie rolnym?

Każdy rolnik i hodowca zwierząt powinien zapoznać się z zasadami bioasekuracji, czyli tego, jakie środki i procedury należy wdrożyć, aby zminimalizować ryzyko rozwoju chorób zakaźnych wśród zwierząt gospodarskich. Bioasekuracja w gospodarstwie rolnym odnosi się także do utrzymania dobrostanu i zdrowia wśród zwierząt. Jest to bardzo ważny element prowadzenia gospodarstwa, który ma związek nie tylko z utrzymaniem zwierząt hodowlanych w dobrej kondycji, ale też ze zwiększeniem wydajności produkcji rolnej.

Na czym polega bioasekuracja asf?

ASF jest poważną chorobą zakaźną, która dotyka świnie i dziki, wywoływaną przez wirusa ASF. Ze względu na brak skutecznego leczenia i szczepionki, bioasekuracja jest kluczowa dla ochrony zwierząt.

Bioasekuracja w tym przypadku obejmuje szereg środków i procedur mających na celu zminimalizowanie ryzyka wprowadzenia wirusa ASF do stad zwierząt oraz ograniczanie jego rozprzestrzeniania się w przypadku wystąpienia choroby.

Bioasekuracja w gospodarstwie – zalecenia

Wśród kluczowych aspektów bioasekuracji asf można wyróżnić:

• Kontrolę dostępu – ograniczenie dostępu osób postronnych do terenu gospodarstwa i obszarów, w których przebywają zwierzęta. Wprowadzenie procedur kontroli dostępu, takich jak dezynfekcja obuwia i rąk przed wejściem na teren hodowli;
• przestrzeganie zasad higieny – personel pracujący ze zwierzętami hodowlanymi powinien przestrzegać ścisłej higieny osobistej. Należy zachować czystość rąk, nosić odpowiedni strój ochronny i obuwie, a także stosować procedury mycia i dezynfekcji;
• bezpieczne surowce – należy unikać stosowania karm i produktów z niepewnych źródeł, ponieważ mogą być źródłem wirusa ASF;
• kontrola ruchu zwierząt – ograniczenie kontaktu ze zwierzętami dzikimi i unikanie wprowadzania nowych osobników do stada bez odpowiednich badań, procedur kwarantanny i oceny ryzyka;
• monitorowanie zdrowia zwierząt – regularne monitorowanie stanu zdrowia każdego osobnika, ze szczególnym uwzględnieniem sprawdzania objawów ASF; wszystkie nieprawidłowości należy zgłosić Lekarzowi Weterynarii.

Zapoznaj się z naszym bestsellerem w dziedzinie dezynfekcji i bioasekuracji SILVECO+.